"Συνταγματικά ανεκτή η επαναφορά του γένους"

  Ανάλυση από στρατιωτικό - νομικό

                                

Ένας εν ενεργεία στρατιωτικός και νομικός καταθέτει την άποψή του για το θέμα της επαναφοράς του ελληνικού γένους ως προϋπόθεση για εισαγωγή στις στρατιωτικές σχολές. Μια άποψη που στηρίζει στις νομικές του γνώσεις .

Αυτό όμως που θέλουμε να επισημάνουμε είναι ότι καταθέτει την άποψή του με εξαιρετική ψυχραιμία και αναλύει τα επιχειρήματά του όχι με κραυγές αλλά με νηφαλιότητα. Το επισημαίνουμε γιατί οι υπερβολές που έχουν γραφτεί και ειπωθεί για το ζήτημα απ΄ όσους υποστηρίζουν την επαναφορά του γένους μάλλον δεν βοηθά στον στόχο τους. Αντιθέτως αρκετά από τα ακραία επιχειρήματά τους  απωθούν.

Το κείμενο:

Νομικό Σημείωμα αναφορικά με το εάν είναι δυνατό να τεθεί ως τυπικό προσόν για την κατάταξη μαθητών στις παραγωγικές Σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων πέραν της ελληνικής ιθαγένειας και το γένος.

Το τεθέν ερώτημα θα πρέπει να συνεξετασθεί υπό το πρίσμα της δυνατότητας του ελληνικού κράτους να θέτει αυξημένες θετικές προϋποθέσεις για το διορισμό δημοσίων υπαλλήλων και κατ’ επέκταση στρατιωτικών υπαλλήλων. Στο πνεύμα αυτό σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 4 του Συντάγματος «μόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους». Συγκεκριμένα για να διορισθεί κάποιος ως δημόσιος υπάλληλος και κατ’ επέκταση και ως στρατιωτικός απαιτείται κατ’ αρχήν η ύπαρξη σ’ αυτόν της ελληνικής ιθαγένειας, δηλαδή του νομικού εκείνου δεσμού, ο οποίος συνδέει τον πολίτη με το κράτος.

Ο νομοθέτης όμως σε ειδικές περιπτώσεις απαιτεί και πρόσθετο προσόν, όπως δέχεται και η πάγια νομολογία του ΣτΕ[1]. Συγκεκριμένα σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 4 του Ν.3528/2007 για να διορισθεί αλλογενής ως δημόσιος υπάλληλος πρέπει να έχει συμπληρώσει έτος από της αποκτήσεως της ελληνικής ιθαγένειας με πολιτογράφηση. Κατά συνέπεια ο περιορισμός αφορά μόνο τους κτώντες την ελληνική ιθαγένεια με πολιτογράφηση. Η ratio της θεσπίσεως του μέτρου αυτού είναι η δυνατότητα ελέγχου του ήθους του πολιτογραφημένου, ως επίσης και της πίστεώς του στο ελληνικό κράτος[2]. Ομοίως, ταυτόσημος περιορισμός έχει θεσπιστεί και ισχύει για το διορισμό αλλογενή, που έχει αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια με πολιτογράφηση, καθώς σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 36 του Κώδικα Οργανισμού των Δικαστηρίων και Κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών (Ν.1756/1988) «1. Δικαστικός Λειτουργός δε διορίζεται όποιος δεν έχει την ελληνική ιθαγένεια … 3. Αλλογενείς δεν μπορούν να διορισθούν δικαστικοί λειτουργοί προτού παρέλθουν 5 έτη από την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας».


Επί της συνταγματικότητας των ως άνω περιορισμών και της συμβατότητάς τους με την αρχή της ισότητας (άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος) έχει κρίνει θετικά το ΣτΕ το οποίο στην υπ’ αρίθμ. 564/1972 Απόφαση της Ολομελείας του θεωρεί ότι η αρχή της ισότητας και κατά συνέπεια της πρόσβασης στην άσκηση του δημοσίου λειτουργήματος δεν αποκλείει τη θέση περιορισμών και αυτό γιατί με του ως άνω περιορισμούς καθιερώνεται προσόν διορισμού σε δημόσια θέση. Σύμφωνα δε με το άρθρο 103 του Συντάγματος τα προσόντα των Δημοσίων Υπαλλήλων ορίζονται με νόμο. Συνεπώς θα πρέπει να κριθεί εάν ο τεθέν περιορισμός του ατομικού δικαιώματος, όπως αυτός τίθεται στα ως άνω άρθρα είναι συμβατός με το άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος και συγκεκριμένα με την αρχή της αναλογικότητας, σύμφωνα με την οποία για να είναι ανεκτός ο περιορισμός θα πρέπει να προβλέπεται σε νόμο, να είναι κατάλληλος για την επίτευξη του σκοπού, να είναι αναγκαίος, επαγόμενος τον ελάχιστο δυνατό περιορισμό προς επίτευξη του σκοπού και να μην προσβάλλει τον πυρήνα του δικαιώματος, να μην άγει δηλαδή στην πλήρη κατάργηση του δικαιώματος.


Ως προς τα προσόντα εισαγωγής σπουδαστών στις παραγωγικές σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων εφαρμοστέες τυγχάνουν οι διατάξεις του Ν. 1351/1983 (άρθρο 4) σύμφωνα με τις οποίες η εισαγωγή σπουδαστών στις Στρατιωτικές Σχολές (ΣΣΕ, ΣΝΔ, ΣΙ και ΣΣΑΣ) γίνεται σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου αυτού (Ν.1351/1983) και τις οικείες διατάξεις του Οργανισμού εκάστης Σχολής ως προς τα προβλεπόμενα προσόντα των υποψηφίων. Από τη μελέτη του Οργανισμού της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων (άρθρο 70 Β.Δ 312/1968) σε σχέση με τα προσόντα των υποψηφίων, προκύπτει ότι στις εξετάσεις δικαιούνται να συμμετάσχουν Έλληνες το γένος, έχοντες την ελληνική ιθαγένεια. Ομοίως, σύμφωνα με το άρθρο 2 του ΠΔ 91/1992 προϋπόθεση για την εισαγωγή μαθητών στις Σχολές Υπαξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων είναι να είναι Έλληνες το γένος. Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι ο Έλληνας νομοθέτης θέλησε να εισάγει εξαιρετικό κριτήριο αυτό του γένους ως τυπικού προσόντος για τη συμμετοχή υποψηφίων στις εξετάσεις για την κατάταξή τους στις παραγωγικές σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων, κριτήριο το οποίο κρίνεται συνταγματικώς ανεκτό δοθέντος ότι είναι κατάλληλο για την πραγματοποίηση του σκοπού, ήτοι την αυξημένη εθνική συνείδηση και το δεσμό του υποψηφίου με το ελληνικό γένος, ως στοιχείου απαραίτητου για την ενάσκηση του στρατιωτικού επαγγέλματος και μάλιστα ως Αξιωματικού ή Υπαξιωματικού των ενόπλων Δυνάμεων.

Τούτο δε το κριτήριο κρίνεται και αναγκαίο δεδομένης της αποστολής των μελών των Ενόπλων Δυνάμεων για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδος. Επιπροσθέτως η θέση του πρόσθετου προσόντος του γένους για την εισαγωγή σε στρατιωτική σχολή αποτελεί θεμιτό περιορισμό καθώς με αυτόν θεσπίζεται προσόν για την κατάληψη θέσεως, τα δε προσόντα για την κατάληψη της θέσεως αυτής σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 103 του Συντάγματος ορίζονται με νόμο.

Κατόπιν αυτού και με δεδομένο ότι οι Οργανισμοί των παραγωγικών Σχολών των Ενόπλων Δυνάμεων έχουν κυρωθεί με Προεδρικά Διατάγματα και κατά συνέπεια έχουν αυξημένη τυπική ισχύ, ο δε έλεγχος της συνταγματικότητας ή μη των διατάξεών τους είναι διάχυτος και παρεμπίπτων ανήκει δε στην καθ’ ύλη αρμοδιότητα των ελληνικών δικαστηρίων, στα πλαίσια κρίσεως επί συγκεκριμένης υποθέσεως, και ουχί στη Διοίκηση, η οποία δεσμεύεται σε κάθε περίπτωση από την αρχή της νομιμότητας, η Στρατιωτική Υπηρεσία οφείλει, κατά την άποψή μας, να εφαρμόσει την κείμενη νομοθεσία ήτοι να λάβει υπόψη της τους τιθέμενους στους Οργανισμούς των στρατιωτικών σχολών περιορισμούς και προϋποθέσεις κατά την έκδοση εγκυκλίων πρόσκλησης για εισαγωγή σπουδαστών στις Σχολές αυτές. Σε διαφορετική περίπτωση η εκδοθείσα εγκύκλιος, καθό μέρος θα παρέλειπε την προϋπόθεση του ελληνικού γένους για την εισαγωγή σε όσες εκ των στρατιωτικών σχολών τούτο αποτελεί τυπικό προσόν ως εκ του Οργανισμού τους, θα ετύγχανε ακυρωτέα λόγω παράβασης νόμου αλλά και υπέρβασης των άκρων ορίων της διακριτικής ευχέρειας της διοικήσεως.

Συμπερασματικά εκτιμώ ότι κατά την ανωτέρω ανάλυση είναι νομικά εφικτό και συνταγματικά ανεκτό να τεθούν περιορισμοί (όπως αυτός του ελληνικού γένους) για την πρόσβαση στις παραγωγικές σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων κατά το μέτρο που οι περιορισμοί αυτοί κρίνονται αναγκαίοι και απαραίτητοι για λόγους εθνικής ασφάλειας, προβλέπονται ρητά από το νόμο και είναι αναλογικοί και απολύτως αναγκαίοι για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού, όπως εξάλλου ο Έλληνας νομοθέτης έχει ήδη πράξει κατά τα προαναφερθέντα με την ψήφιση του άρθρου 36 του Κώδικα Οργανισμού των Δικαστηρίων και Κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών (Ν.1756/1988).
 
[1] Βλ. Μ. Στασινοπούλου, Υπαλληλικός Κώδιξ, Αθήναι 1951 σελ. 44 επ
[2] Βλ. Μ. Δένδια, Διοικητικό Δίκαιο, Αθήνα 1964 σελ .262 επ. και Στρ. Ανδρεάδη, Διοικητικό Δίκαιο, Αθήνα 1968 σελ. 536 επ.